Dat muziek vaak een goede pijnstiller is, is al sinds 1960 bekend. Wetenschappers hebben lange tijd geworsteld om dit fenomeen volledig te begrijpen. Chinese en Amerikaanse wetenschappers hebben belangrijke ontdekkingen gedaan over hoe geluid de pijn verdrijft bij muizen. En wat heel bijzonder is: dit effect werd zelfs waargenomen bij zeer onaangename geluiden.
Al in 1960 hebben studies aangetoond dat muziek en andere geluiden acute en chronische pijn kunnen helpen verlichten. Hoe de hersenen deze pijnvermindering precies bewerkstelligen is echter lang onduidelijk gebleven.
Een internationaal team van wetenschappers heeft nu specifieke netwerken van zenuwcellen in de hersenen geïdentificeerd die door geluid pijn bij muizen kunnen afremmen.
Deze bevinding kan bijdragen aan de ontwikkeling van veilige methodes om pijn te bestrijden, zoals bij artrose en reumatoïde artritis. Sinds deze ontdekking zijn er verschillende vervolgstudies uitgevoerd die de therapeutische mogelijkheden verder onderzoeken.
Inhoud
Neurale processen
De baanbrekende studie – geleid door het National Institute of Dental and Craniofacial Research in China – werd in juli 2022 gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Science. Recent onderzoek heeft de bevindingen verder onderbouwd en uitgebreid.
“We hebben effectievere methodes nodig om acute en chronische pijn te beheersen. En dat begint met het bestuderen van neurale processen in de hersenen die pijn reguleren,” zegt onderzoeksleider professor Rena D’Souza.
“Door het circuit bloot te leggen – dat zorgt voor pijnverlichtende effecten door geluid bij muizen – doen we een schat aan kennis op. Die kan aan de basis staan van nieuwe pijntherapieën bij mensen.”
Klassieke muziek en geluidstherapie
De onderzoekers stelden muizen met ontstoken poten eerst bloot aan drie soorten geluid: een aangenaam stuk klassieke muziek, een onaangename mix van hetzelfde muziekstuk en witte ruis. Verrassend genoeg verminderde alle drie de geluiden – ongeveer op het niveau van fluisteren – de pijngevoeligheid bij de muizen. Als de volumeknop hoger werd gedraaid, werd er geen effect gemeten.
“We waren echt verrast dat het niveau van geluid er toe zou doen. En dus niet het soort geluid of de aangenaamheid daarvan,” zegt D’Souza. Deze bevinding heeft belangrijke implicaties voor de ontwikkeling van geluidstherapieën, waarbij het volume een cruciale factor blijkt te zijn.
Hersencircuits en toekomstige toepassingen
Om de hersencircuits die aan dit effect ten grondslag liggen te onderzoeken, gebruikten de onderzoekers niet-infectieuze virussen in combinatie met fluorescerende eiwitten. Daarmee konden ze verbindingen tussen hersengebieden traceren. Ze ontdekten een specifieke route die informatie over geluid ontvangt en verwerkt. Deze staat in verbinding met de thalamus, een belangrijke hersenkern die onder andere betrokken is bij het verwerken van pijnsignalen.
Vervolgonderzoek richt zich nu op het vertalen van deze bevindingen naar klinische toepassingen bij mensen. Wetenschappers onderzoeken of vergelijkbare hersenprocessen bij mensen dezelfde effecten hebben als bij muizen. Ook wordt er gekeken naar de mogelijke ontwikkeling van gepersonaliseerde geluidstherapieën voor verschillende soorten pijn.
Praktische toepassingen in de gezondheidszorg
De inzichten uit dit onderzoek hebben geleid tot nieuwe experimenten in ziekenhuizen en klinieken, waar geluidstherapie wordt geïntegreerd in pijnmanagementprogramma’s. Hoewel meer onderzoek nodig is, suggereren voorlopige resultaten dat zorgvuldig gekalibreerde geluidstherapie een waardevolle aanvulling kan zijn op bestaande pijnbehandelingen.
Dit onderzoeksveld blijft zich ontwikkelen, en wetenschappers zijn optimistisch over de mogelijkheden om geluid en muziek effectiever in te zetten bij pijnbestrijding. De combinatie van traditionele pijnbestrijding met deze nieuwe inzichten in geluidstherapie zou in de toekomst kunnen leiden tot meer holistische en effectieve behandelmethoden.